สุนทรภู่: กวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ประวัติโดยย่อ:
- นามเดิม: ภู่
- เกิด: 26 มิถุนายน พ.ศ. 2329 ในกรุงธนบุรี
- สิ้นชีวิต: 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2398 (อายุ 69 ปี)
- ผลงาน: นิทานกลอน นิราศ กาพย์ กลอนสุภาพ บทละคร
- ฉายา: กวีสี่แผ่นดิน, เชกสเปียร์แห่งประเทศไทย
ผลงานแรกและผลงานสุดท้าย:
- ผลงานแรก: นิทานคำกลอนเรื่อง “โคบุตร” แต่งในสมัยรัชกาลที่ 2
- ผลงานสุดท้าย: บทละครเรื่อง “บทละครเรื่องอภัยนุราช” แต่งในสมัยรัชกาลที่ 4
นิราศที่แต่งเป็นโครงของสุนทรภู่:
- นิราศเมืองแกลง
- นิราศพระบาท
- นิราศสุพรรณ
- นิราศธารากรุง
- นิราศภูเขาทอง
นิราศเรื่องแรกของสุนทรภู่คือ นิราศเมืองแกลง แต่งในสมัยรัชกาลที่ 1 ราวปี พ.ศ. 2350
สุนทรภู่มีชีวิตรุ่งเรืองที่สุดในรัชกาลใด:
สุนทรภู่มีชีวิตรุ่งเรืองที่สุดใน รัชกาลที่ 2
บรรดาศักดิ์สูงสุดของสุนทรภู่:
บรรดาศักดิ์สูงสุดของสุนทรภู่คือ พระสุนทรโวหาร ได้รับพระราชทานในสมัยรัชกาลที่ 4
ผลงานของสุนทรภู่:
สุนทรภู่มีผลงานมากมายประเภทต่างๆ ผลงานที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักกันทั่วไป เช่น
- นิทานกลอน: พระอภัยมณี, สังข์ทอง,สินสวาส, แก้วเนรัญชัย, ขุนช้างขุนแผน
- นิราศ: นิราศเมืองแกลง, นิราศพระบาท, นิราศสุพรรณ, นิราศธารากรุง, นิราศภูเขาทอง
- กาพย์: กาพย์เหงา กาพย์หงส์ กาพย์กล่อมเด็ก
สุนทรภู่ ได้รับยกย่องให้เป็น กวีเอก ของไทย ผลงานของท่านล้วนมีความไพเราะ กินใจ สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคม วัฒนธรรม และค่านิยมในสมัยนั้น ผลงานของท่านยังคงได้รับการอ่าน ศึกษา และดัดแปลงเป็นรูปแบบต่างๆ จนถึงปัจจุบัน
