องค์การระหว่างประเทศที่เกิดขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 คือ สันนิบาตชาติ (League of Nations)
ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 10 มกราคม ค.ศ. 1920 โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อ:
- รักษาสันติภาพ: ป้องกันไม่ให้เกิดสงครามระหว่างประเทศอีก
- ส่งเสริมความร่วมมือ: สนับสนุนความร่วมมือระหว่างประเทศในด้านต่างๆ เช่น เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม
- แก้ไขข้อพิพาท: ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทระหว่างประเทศโดยสันติวิธี
สันนิบาตชาติมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่นครเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ประกอบด้วยสมาชิก 63 ประเทศ ในช่วงแรกของการก่อตั้ง สันนิบาตชาติประสบความสำเร็จในบางด้าน เช่น:
- การป้องกันสงคราม: สันนิบาตชาติสามารถป้องกันไม่ให้เกิดสงครามใหญ่ระหว่างประเทศในช่วงทศวรรษ 1920
- การแก้ไขข้อพิพาท: สันนิบาตชาติประสบความสำเร็จในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทระหว่างประเทศหลายกรณี
- การส่งเสริมความร่วมมือ: สันนิบาตชาติมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศในด้านต่างๆ เช่น แรงงาน สุขภาพ และการศึกษา
อย่างไรก็ตาม สันนิบาตชาติยังมีข้อจำกัดหลายประการ เช่น:
- ขาดอำนาจ: สันนิบาตชาติไม่มีกองกำลังทหารของตนเอง จึงไม่สามารถบังคับใช้มาตรการลงโทษต่อประเทศสมาชิกที่ละเมิดกฎขององค์กร
- สมาชิกสำคัญบางประเทศไม่ได้เข้าร่วม: สหรัฐอเมริกา ประเทศมหาอำนาจสำคัญ ไม่ได้เข้าร่วมสันนิบาตชาติ ส่งผลต่อความเข้มแข็งและประสิทธิภาพขององค์กร
- ไม่สามารถป้องกันสงครามโลกครั้งที่ 2: สันนิบาตชาติล้มเหลวในการป้องกันไม่ให้เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2
สันนิบาตชาติถูกยุบลงในปี ค.ศ. 1946 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 องค์การระหว่างประเทศที่ก่อตั้งขึ้นมาแทนที่คือ สหประชาชาติ (United Nations)